Çocuklar Ağlamasın

Yaşamanın manasından yoksun
Yüreğinde eksikse sevgi
Bir çocuğun gözyaşlarına değmediyse elin
Ve yüreğinde hissetmediğin o sızı...

Süslemekle örtülür mü hatalar
Senin çarpmadı mı çocuk yüreğin?
Farkında mısın?
Görebiliyor musun?
Dünyanın bir köşesinde elleri üşüyen çocuklar
Umudu olmayan
Sevgiden yoksun
Şefkatten yoksun
Kimsesiz yorgun ve aç

Ve uzanacak bir ele muhtaç

Belki canın yanmadı belki sen ağlamadın
Senin karnın doydu hiç aç kalmadın
Ya o çocuklar
Onların topla tüfekle yıkılan dünyaları
Yarınlarının üzerine bina edilen yaşamlar
Aslında sana ait olmayan servetin
Bir de gözlerin doysaydı karnının doyduğu kadar

Ey insanoğlu
Hiçbir mazeret telafi edemez aymazlığını
Sana nasıl kılavuz olsun taş kesmiş yüreğin
Ve kendi paranla satın aldığın vicdanın
Senin yüreğin sızlamaz
Sende yürek yok ki o çocuk kadar