Çocukluğum Köşe Başı Yokuşta...

Sokak başlarında oynardık oyunları...
Eteklerimiz uçuşur rüzgârlarda,
Bizim dilde çocukluk...
Şarkılarımız dillenirdi çocuksu yüreklerimizde...
Sen eteğini bizim sokakta koştururdun,
Sokak sana bakardı...




Yarım kalan aşklarımız vardı masumca...
Uçurtmalarımız mavi gökyüzünde...
Tellerle takılan umutlarımız,
Maviyle her daim hatırladığımız...
Sen çocuktun zihnimde...
Öyle kalmalısın yinede...




Naylon ayakkabılar,
Cam kırıkları ayaklarda...
Ya da yırtık pantolonun cebinde,
Mavi bilyeler...
Erkek olmak vardı derdik,
Vardı ya neyse...
Lambada furyası ayyuka çıkmış,
Dillerde şarkısı,
Ayaklarda tıkırtısı...
Ne güzel oynardın sende...
Çiçekler açardı gül yüzünde...




Okul yılları...
Buzlu yollar çekti kahrımızı...
Naylon kızaklar altımızda,
Bin bir tuzak yollarda...
Ah gülüşlerimiz yankılanırdı,
Uçsuz bucaksız sokaklarda...
Yüzümüzde değişirdi mevsimler...
Ben hep eylül sen bahar olurdun...
Ve eylül kopardı beni işte...




Yaş büyüdü büyüme sinede,
Akıl hala çocuk...
Hala yarım kalmış yıllarda...
Ben yol boyu ağladığım yollarda,
Bıraktım seni...
Sen ardım sıra ağladın...
Yıllar çok şey aldı belki,
Gönüllerde saf çocukluk kaldı...
Ayrı şehirlerde alsak ta nefesleri...
Aynı kırsalın çocuklarıyız...
Ve biliriz ki,
Yüreklerimiz aynı sancıyla çarpar...
Canın yansa canım yanar...
Yüzü(m)ne yel değse,
Figan kopar...




Ah... ezom...!!!
Temiz yıllarımın,
Saf çocukluğu...
Her daim olmalısın canımda,
Yanımda ruhumda...
Ve sen varoldukça,
Kedere eyvallah.!!!




Not: Ezgi Kâmiloğlu ?na ithaf en yazılmıştır...