Çocukluğumu Sana Bırakıyorum

Güzel bir rüyadan uyanıp bir sabah
Koynumda büyüttüğüm hayallerimle
Annemin yoksul ve ılık ninnisinden,
Kızılırmak gibi sana akıyorum.
Boynunu bükük gözü yaşlı ve mahzun,
Çocukluğumu sana bırakıyorum...

Hangi mevsimlere bıraksam kendimi,
Ben seni mevsimlerce özlüyorum.
Şimdi kırık kalbimde kırık plaklar
Üzgün bir maviden sana bakıyorum.
Ne olur tut üşüyen parmaklarımı,
Çocukluğumu sana bırakıyorum.

Bana gözlerini kapatarak baksan,
Yüreğini uzatsan dudaklarıma...
Senli bir şiir besteliyor gökyüzü
Sana ödünç bir firuze takıyorum.
Ah... Pırıl pırıl bir geceye sığınıp
Çocukluğumu sana bırakıyorum.

Şehrimin boz bulanık seherlerinde
Ekim giymiş yıldızlar tutar elimi
Ben artık bilyelerimi uçurtmamı,
Ve... Artık tüm gemileri yakıyorum.
Buğulu perdeler arkasına sinip,
Çocukluğumu sana bırakıyorum.

Seni ne kadar seviyorum bir bilsen
Ben sensiz o sakaklarda üşüyorum.
Bıraktığın yerde toz duman kül var
Bense söylenmemiş şiirler saklıyorum.
Bir gece usulca eşiğine gelip
Çocukluğumu sana bırakıyorum