Çocukluk Arkadaşım

Hangi renge bürünmüştüm ben,
Ya da sen hangi renge kör olmuştun?
Gözbebeğin büyümüştü o sıra
Koca bir kadın olmuştu
Tanımadı çocukluk arkadaşını...
Oysa gözlerim,
En çok bakışlarınla oynamayı sevdi..
Güzeldi eskiden, yakalamak kaçamak bakışlarını
Sen kaçmayı seviyordun,
Ben kovalıyordum kendimi ardına...
Hiçbir bakışını kaçırmadı gözlerim
Emanet bırakılmıştın biliyorum
Korkutuyordu aslında sana alışmam
Bu yüzdendi hep karşında mayışmam...


Ben kemale ermiş bir kalbin
Çocukluk uğraşıyım...
Bakma gözlerimin doluluk oranına
Gözbebeğimi bakışlarınla emzirmişim
Fısıldar gözlerim, çocuk hüznümü kulağıma..
Sen unutmaya yeter diyorsun
Sevmekten vazgeçmek...
Bir bakışlık sıyrık değil ki içimde saklanan,
Sanki bir hançer bakışların, sineme saplanan....


Katilini rehin aldım bu çocukluğun,
Ölmek için yaşatıyorum...
Sende gittiğin şehre göm
Aklına takılan ne varsa.
Kemikleri sızlasın birazda bu çocukluğun
Adımladığın toprak kabullenir mi bilmem,
Çocuk hüznüm yüzünü astığında
Bir çığlık olur gidişin, yere her bastığında...