çocuktum(1)

Ses var bana filizlendiğin yerden lütfen
Hem ağac olmasını bilen çocuktum...
Kuş gölgeleri vardı baktığım duvarlarda
Hem hayal kurmasını seven çocuktum

Anlamaya çalışırken mavinin derinliğini
Aşkın eflatuni rengini,gönlüme sürerdim
Kuşlar havalanırdı,bulutlar derdest olurdu
Hem annesini kaybetmiş çocuktum

Kızılcık ağaçları büyürdü rüyalarımda
Kızılcık şerbetini sevmeye başlamıştım
Gülerken kankırmız,konuşurken susardım
Hem kelimelerimi unutan çocuktum

Kalbimin kara tahtasına, tebeşirle adını
Gözlerimin gözbebeğine,suretini çizdim
Kim görse beni,önce seni sormaları bu
Yüzden
Hem sevmesini çok iyi bilen Çocuktum

Dalgınsular kadar dalgın yolumda akardım
İsimsiz ağaçlarda bir ıslık gelirdi ardımdan
Metro vakti,sabahın köründe yakalanırdım
Koşuksuz,parasız,sigarasız,mutlu çocuktum...

sen gel,söz sana,gitmesini çok iyi bilen çocuğum...