Çok Hassas / Kar Tanesi...

/ Kurşuni kefenle sarmalanmış yalnız gece
Acıyı süzmüş gönül eleğinden
Nemi kurumayan kirpiklerde
Soğuk güz, koca yıldız soluk mat
Kalemin alevinde titriyor
Ölen buz mavisi o sert damla... /

Şafak süngülüyordu arduaz geceyi doruklarında
Avucumda kristal kar tanesi
Serin nefesimde tutunuyordu yaşama

Söylesene...

Kaç nefes daha lazım seni hayatta tutmaya
Gök kubbenin kapıları ardında
Ama sen eriyorsun aldırmadan bana

Çocukluğumun düşleriydin
Sularında üşenmeden
Ellerim morunda buruşsa da
Kölesi olmayan yönsüz saf arzularla
Senin için soğuğu istedim
Temmuzun bile tam ortasına

Tersinden hayat ürkekliğinde
Kanatlarımdı adak
Beyanatı düşselliğin
Demiri soğuk yatağında ısıtıp
Mührü / yürek
Gözlerim bulutlarında dolaştığı aşkla
Kör güvercin bakışına bastım

Oysa!

Ürkek bir kelebek gibi sindin
Onca zamana karşı dik
Şimdi eriyorsun
Bunca nefesime inat...

Anladım!
Sende üzmek ve gitmek istiyorsun
Bir damla olup özgürlüğe...

Al o zaman gözyaşlarımı da al
Çoğalan damlalar sana da olur yoldaş
Benim onlara ihtiyacım yok
Yokların kalır bana arkadaş...