Çukur

zehirli sarmaşık nefes
içime çektikçe sarıyor hücrelerimi
çürüyorum



gel diyen yok bekleyende
bir vuslat var hissesiyorum
koşmak gelmiyor içimden
bir ileri iki geri adımlarım
sayki ateşte yürüyorum



bağlamanın tellerine vuruyor dertli el
uzaklardan geliyor ağıt gibi sözler
kara toprak ak oluyordur belki kimbilir
gömülen cesette kalıyor gözler
yağmurlar yağıyor sicim gibi
çamurdan saçlar örüyorum



ne çok uzak bu diyar ne çok yakın
bembeyaz libas son bayramlığım
ne babamın harçlğı
ne anamın elime yaktığı kınası
dilimde bir tövbe kaç kez bozulduğu unutulan
tek sermayem


birde alnımda secde izi
zorakide olsa



bu kaçıncı ayrılık
bu kaçıncı etin tırnaktan sökülüşü
hüzünlü yüreğine aldırmadan
hüzünlü yüreğime aldırmadan


dünyadan
aşktan
mutluluktan saklanıp
ölmeden ölüyorum


bir çukur beklediğim
son sığınak
kefen kadar ak