Değişen Özgürlük Aşkı

karanlığa bürülü bu dağlar dik yamaçları yıldızları küstürür rüzgar esintisinde bile nefes keser gerçeğin özü sızılı kuşanmanın kara lekesi ne olacak Gördüm ki şair çok endişeli.O gördüğümüz dağlar vuruşarak kalkacak yerinden,diyor.Sanki kalbimin içini okur gibi.Şair yüreği çok erken sezinler.Olacakları çok sonra görecek insancıklar.Ne yazık ki dağlar birbiriyle vuruşmadan halak olduklarında.Bu acıları çeken anlayacak bu öngörülerin kıymedini.Biz yazalım şiirimizi.İster anlaşılsın,isterse paranoya denilsin.Sevgiler değerli şaire.😙😙😙😙😙😙

Günümüzde çoğu kavramlar iç içe geçmiş birbiri ile harmanlanmış gibi. Hayat öyle sürüp gidiyor kah mutlu, kah sevecen, kah acı ve yokluk dolu. Tebrikler Aslı hanım içtenlikle...👍

Sayın Yorumkolik merhaba,

evet görmeliyiz bazen bir cümleyi duygularımız doğrultusunda bir hayat hikayesine dönüştürebiliriz ki hani tıpkı parmak izi gibi farklıdır ya kişiye öz his ve bakış Şiirimde bir eksiğimin olduğunu gördüm yazmamı tetikleyen cümlenin sadece bende kalmış olması. Oysa kısacık not düşebilirdim Van'da doğmuş bir erin neden parmak sayısının eksik olduğunu, haydutların zulmünden bezen bir ailenin sırf dağlara götürülmesin ve eli silah tutmasın diye çocukken parmaklarının kesilme hikayesini... Emin olun yazmayı çok seviyorum fakat sayenizde eksikliğimi kapatabildim

Teşekkür ederim.

Bildiği ve inandığı doğruları yaşamak ister insan. İnançlarının elinden alınmaya çalışılması veya inandıklarının ihanete uğraması yüreğini sızlatır. Karamsarlık ve öfke arasında git gelleri olan duygu haykırışları da işte böyle anlarda ortaya çıkarır kendini. Zaman perdesi yayılırken rüzgarın sörfünde kendine kapanır ve karartmanın içinde düşünür dik duruşunun yitikliğini. Dağların türküsünde hep elem gizlidir şairin elemini dağlarda yoğurması da aynı acının hissinde olmaktan ileri gelir. Şiirin kapalı kalmasına üzülmek lazım yinede imgelerin tamamında kullanılan şiire hizmet duruşunu sevilir elbet.

Bazı sözler vardır yaralar insanı ama insan değişimi sevmelidir. kendini değişime göre tekrar şekillendirmelidir. Olumlu olumsuz her konuda yapılan bilinçli duruş asla kaybettirmez.

Şiir yazmak tat vermeli şaire onu sevmeli ilkin, korumalı amacına hizmet eden bir köleden ziyade onu yarenlik eden dost gibi görmeli.

Görmeliyiz.