Deja-vu
Yıldızlar üşüyor avuçlarımda
Artık ellerimde tutamıyorum
Hangi zamandayım ,vakit ne
Yaşadığım şehri bile bulamıyorum...
Gök ağlamayınca ,toprak gülmüyor
Buna da bir anlam veremiyorum..
Eski anılara sesleniyorum,
Resimler önümde sıralanıyor
İşte oradayım herkes yanımda
Hiç birinden cevap alamıyorum
Hiç yaşamamışım gibi o yıllar
Bu duyguyu sevmedim , sevemiyorum..
Oyuncak evimde kayboluyorum,
Bir uyanıyorum, bir uyuyorum..
Düş ,zaman kısaltısı gözlerim ufuk
Ne zaman ansızın düşsem boyluboyunca
Dizlerimde kanayan, aynı çocukluk...
Deja-vu içinde yok oluyorum..
Bulut Kara kardeşim..... Desteğin için çok teşekkürler...
' Deja-vu bir tür beyin yanılgısıdır 'derler parapsikologlar . Ben ise bir tür savunma sistemi olduğunu düşünmüşümdür hep. Her ne ise ; eğer ki bu anı yaşayana pozitif bir katkısı varsa , ister yanılgı ister savunma olsun, şiirde çok güzel kullanılmış bir detay . Tebriklerimi bırakıyorum.
Geçmişe sımsıkı sarılarak Bu günü yaşamak Geleceği incitmeden
Mutluluğun sırrı burada belki de Kanayan dizlerimize bastırıp avuçlarımızı, içimizdeki çocuğu güldürebilmekte
Sayın Ateş ve Sayın Kara ortak çalışmanın güzel bir örneğini daha sunmuşlar bize tebrikler her ikisine de
tek kelimeyle enfesti...
tebrikler aysel hanıma bu güzel paylaşım için👍👍👍
Canım arkadaşım kutluyorum kalemini çok güzeldi...
"Oyuncak evimde kayboluyorum"
Dejavu (dı©jı vu), anı daha önceden yaşamışlık hali. Sanırım, zaman zaman girdiğimiz oyuncak evlerimiz tetikliyor bu durumu. Bence, sınır tanımayan düşlerde kaybolmak daha bir mutlu eder insanı. Uyumlu dizeler örüntüsü sağlam bir bütün oluşturmuş. Tebrikler emeği geçenlere.