Demli Ölüm

bugün iştahsız uzanıyor gönlüm
çıkınımdaki yalnızlığa
kayıp bir güneş
kuzgun bir gerçeğe sevdalı rüzgar
uçuşan ayaz bozgunu kirli bulutlar
eski bir sandıkta birikmiş
can çekişen ağır yaralı anılar


üleşiyorum yine
usumda saklı sevda artıklarını
bir yarısını senin
bir yarısı benim
bir bütün etmiyor ama

...ve...
ömrün her anını başıboş yaşarken, çetelesini tutmayı unutuluyorum zamanın. neresindeyim şimdi ömrümün?içim dışıma taşıyor gayrı meşru hüzünlerimin sokağında. ensest sanki; günler, dünler ve düşlerimle kurduğum dolaysız manyetik çekimli gönül ilişkim. yorgunum be gülüm, inan korkuluğa döndüm, içime üşüşen kimsesizliği kovalamaktan. tutunup bir kalışa, sararken ömrü başa, sonumu yitiriyorum; inan...

ayrılığa tomurcuklanan
kelebek uçuşlu güzelliğini giyinmiş yine
meskûn mahal çığlıklarım
ölüm kadar vazgeçilmez
saygı duyduğum bir aşkın
bol düşlü, derin imgeli susuşu

yabancılaşırken ruhuma saçılmış acılara
boy veriyorum
yüreğimdeki sersem yaranın derinliğinde
küçülüyor evren, daralıyor zaman
sığdıramam ki; adı olmayan
edemediğim intiharların sensizigini
satır aralarına

{gülüşlerimin ardındaki kedere sakladım
seslerimizin birbirine uzaklığını
sakın arama, bulma, sobeleme}

aşüfte bir hayalin ıssızlığında
boynu bükük 19 Haziran çığlıklı
yeniye bulanan kutlu bir merhaba
görücü usulü s/atıldığım hayata
sensizliklerle irkildiğim
hafif meşrep korku ıslıkları dudağımda

zehirlerken akrep
yelkovanı saat başı
sensizliğime kusursuz işliyor zaman
ürperiyor içimde hayat
kırılıyor hayalinin hapsolduğu
gözlerimde ki testere dişli keskin aynalar
sonsuzluğu sana bırakıp
yazsız üşümelerin gülüşüyle
içine sığabileceğim
demini tam almış
bir ölüm ısmarlıyorum kendime
hadi şerefe

Utku Aksu 10. 06. 2012 - 15:46 Detmold