Deprem

yüreğimde apansız bir deprem;
beklenmeyen..
darmadağın benliğim
sayıklıyorum acının harflerini..
İstanbul kadar gerçek
yılan kadar sinsi;
bu tek nefeslik inilti..

sığındım yine yalnızlığın kollarına
kalanım, enkaz..
benliğimi esir eden kolerik bir fırtına dolaşıyor damarlarımda;
y/akıyor acı
eriyor satırlarım
üşüyorum..

belki de;
bu bir hastalık;
adı; adın!
sözcüklerim ağrıyor
imgeler can çekişiyor
ölüm ağlıyor;
ölüm çok yakın..

bilir misin?
ne zaman süzülse bir damla yaş gözlerimden;
aşk kurban gider karanlığıma..
iste o zaman, yenilir,
utanır gecenin karanlığı;
karanlığım karşısındaki silik bensizliğinden..

umut yok;
şah damarı attı ayrılığın;
kestim bileklerini aşkın; aşkla..

oysa; sen yaşanmış en güzel düş'ümdün,
şimdi ben yıldızlara, yıldızlar sana küskün..