Derin Bir İççekişle Solar Aynalarım

tuttum bir sabahın şafağına
gözlerini çizdim
anamın ak sütü gibi olsun diye
sonra babamın alın teri izine gizledim
silinmesin diye seni onurlandıran gözler
ve sustum bütün bilgelik sözcüklerinle
sustum ki bilinmesin
içimi kemiren günübirlik bakışlı sözcükler
sustum ki görünmesin
yasaklı hükmedilişler

şimdi payına ne düşecek bilge adam?
hangi sevgi kucaklayacak sırra kadem basmış düşlerini?

bence sen
sar sarmala bütün şiirleri
sabah olmadan
dokunmadan aynalara yüzün
ve gözlerin ıslanmadan
dönüşsüz yolculuktan
sar sarmala sanat ziyadesi dizeleri
belki gücün yetmez içsel sesime
belki dokunur sözcüklerim
canına dar gelen kafesine
ama kurtuluşu yok
bitirdiğim hikayenin
sayfa aralarına yeni yapraklar ekleyemem
gücüm yetmez seni aynı labirentlerde göremem!

sustum
kan kızılı rüveyda bir anıda
incinmek istemedim sen adıyla
sen geçmişimin bakışlarında
sevdiğim gibi kal diye
gözümde büyüttüğüm gibi ol diye
sustum!

rakımları yüksek acılar sardı gözlerimin uçurumlarını
andığım isminle kalbimin çatlaklarında zulüm kol gezerken
gözlerinin hatırından geçemeyişime
senden gidemeyişime
bir nokta olsun bu şiir
şimdi sen bütün sözcüklerini
gözü yükseklerden inmeyen aşklara biriktir!

bende aynı dem,aynı sürek!

derin bir iççekişle solar aynalarım
ben kendimin darağacında asılı kaldım
ve susmaya niyet eyleyip
her şafakta gözlerine uyandım
ama sen
elini dilini esirgemeden aşklardan
tuttuğun her elde
yeni bir sevda aradın.

( bütün sözcükler bulanıkken ağzımda / şiir yazma alışkanlığımla kendimi yitirdim bilmediğim yollarda)