Derin Mevzu Sana Durmak

/yazıma yazılmışlar
ellerin kutsallığını yitirdiği o gece
ellerle oynaşıyordun
aklıma düştüğün
en muayyen gününde/


acıtan kimliğiyle
acıdan sararmış bir sonbahar kaldırımını
arşınlayan düşlerin
bedenimi adımlayacak

düşünme sen şimdi bunları
derin mevzu sana hislenmek

ve bu şehir lanetini kaplayacak
uygunsuz anılarının sisi ile
yokluğuna yazılmış
hecelerin sülâlesi
küfrün bin para sokağında
bozdurulmayı bekleyecek
elleri ceplerinde ergen oğlanlara
düşen yangın gözlerin
bedeli vesikası karşılığında
tek tek söndürecek geceyi

düşünme sen şimdi bunları
derin mevzu sana yanmak

sorduklarında nerelisin diye
"oralıyım" demek geliyor her sese
-orandan öpmemiştim bile-

münzevi sevmelerim vardı seni
müzevir ruhunu ciddiye alana kadar
ruh çöplüğün vardı
kaburga kırığı meçhûl erkekler çetelesi bedenin
ar/dı
bir bana dardı

düşünme sen şimdi bunları
derin mevzu havvayı sana benzetmek

gözlerin neftî
kaybolunca elif-lâm sevabında
dudaklarım yetişirdi imdadına
ağır ağır çekilirdim okumalarından
-ben yazıyor muyum o kitapta-

cinnetime ritim tutan caniler
ilahilerle indi bu şehre
yüzümü kestim hüznüne
dilimi kestim dinine
ne dediysen tanrına
dur
dedi
-bana-

düşünme sen şimdi bunları
derin mevzu sana durmak...

alicengizoyunu
(seni düşünmediğim her gün yaradan beni terk etti, düşündüğüm her gün sen beni terk ettin...)