Dermanım Sensin

Yine soruları bırakıpta kuytularıma,
Kayboldun karanlık sokakların arasında.
Bazen uykularımı kaçırıp saatlerce düşündüren,
Bazende güldüren o sözlerin varya.
Nakış nakış işledi aşkını bağrıma.

Sonunda dertsiz başımı derde soktun.
Umut veren gözlerinin, mahkumu oldum.
Büyüsü ile sürüklendim, derinliklerinde kayboldum.
Şimdi gelde kurtar beni, ne olur.
Sen farkında değilsin ama, ben boğuluyorum.

Tatlı gülücükler sergileyip, gitme ne olur
Senin bu uçarı hallerin, içime dert olur.
Kulak ver bir defasında beni dinle, gülme ne olur .
Çaresizlik gecelerimin en sadık dostu oldu,
Haberin varmı ? Söyle ne olur !

Dudaklarından düşen bir kelimen olup,
Yalnızca bir saniyelik, nefesinle bir bütün olsam.
Yada burnuna çektiğin, hoş bir koku olup,
Bedenini dolaşsam, hafızanda yer alsam.
Sana bir defa ulaşıpta, bir ömür kalıcak gibi, yakın olsam..

Benimki vuslatı belirsiz bir bekleyiş.
Sevilen belli, tıpkı dert olan gibi.
Dermanım sensin ey sevgili !
Bir defa duysan şu sesimi,
Bilki bu dünayada, benim kadar seven, çıkmayacak seni.