Devinim
Güneşin durduğu yerde
geceyi gözleyen ay
Kayalara usulca çarpan
dalgaların ve nazlı esen rüzgarın
sesi vardı sadece ...
Onlar bekliyordular
Rüzgarın ritmiyle
tan yeri ağarana dek
ay ışığında dans edecekti
su perisiyle yakamozlar ...
Sonsuzdu beklemek
devinince zaman
güneşin yüzü değecekti yüzlerine
Onlar biliyordular ...
....
Sabrın umut valsi
insan ...
yeri gelince taş, sabrı delirten.. yeri gelince incecik kanatlar, kolayca incinen .. yeri gelince bir sus, dillenen.. yeri gelince ten, özlenen.. yeri gelince tin , terke bilenen ..
vs.vs.
insan..
şairem anlatmış bizi bizden başka bir anlatımla.
kutlarım.
haklısınız ılayda hanım SBRIN UMUT VALSI INSAN..tebrıklerım bınkere..sevgıler