Devrik Cümle

tozlu okul sıralarında gördüğümüz
dilbilgisi dersine benzetiyorum aşkımızı.
öznesi ben,
yüklemi delicesine sevmekti.
sense hiç kendini göstermeyen bir gizli özne oldun .
aynı dilden konuşamadık hiç bir zaman.
birleşik kelime olmayı beceremedik biz.
aşık olmak, sevmekti yaptığımız fiilller.
sıfatlar nitelerdi aşkımızın büyüklüğünü.
fakat hiçbir bağlaç bağlayamadı kalplerimizi.

basit zamanlı fiiller anlatırdı halimizi o zamanlar,
sevdik, seviyoruz, seveceğiz...
fakat hiçbir zaman
olumlu ve kurallı cümle olmayı beceremedik nedense.
devrik bir cümle olarak öylece kalakaldık.
nokta koyduk aşkımıza istemeyerek te olsa.
isimlerimiz hep ikinci planda kaldı çünkü
ayrılmak fiili vardı cümlenin başında.
dillere destan bir roman olarak kaldı aşkımız...