Dik Yamaçların İlerisi Hayat Ardı Ölüm
çiçeklerin gölgesinde büyümüş aşklar
gitmekle kalmak arasında bir seçimse hayat
yollarda izler siren sesleriyle bölünmüş
bir aşk başlamış usul usul..
cihana bir daha gelmek hayal edilse bile
avunmak istemeyiz böyle bir teselliyle
desin şarkılar.......
ya gonca açmalıdır göğsümüzde..yahut gül
bitmesin şarkılar...
randevuya geç kalmış siyah elbise
gönderilmemiş mektuplar gibi
kayıptır adresi.....
geçmişten tatlı bir esinti
geleceğe salınmış onulmaz düşler
bir bahar meltemi..güneş alacakaranlık
sabaha biraz umut...
sevgili dönmezse..gittiği yollardan
fasit dairenin etrafındaysa dünya
merkezde misin..teğette misin
karışır gün geceye...
bitişe yakınsın...başlamağa hazır
hayat akıp giderken umarsızca
tükenmiştir sözler
belki son noktasındır...belki parantez
yüreğin algısına bağlıdır kaderin rüzgarı...
elinde bavul..yollar sürgünüsündür
uçurumlardan aşağı inmek istemezssin
dönmek istemezssin kayalıkların dibine
bilirsin ki dik yamaçların ilerisi hayat...ardı ölüm
yine vazgeçmezssin sevmekten
defalarca savrulsan yerküreye
beden ruhunu ararken parça parça
ateşte yanmak kor alevdir bilirsin
bir garip çelişkidir hayat
hüzün yumağıyla umut sarmalı
yalnızlık asil bir paylaşımdır...sonu olmayan
sevmek cesarettir..sevmek esarettir
bir orta noktada dönüp durmaksa sevmek
bir ses beklersin seni çağıran
yüreğin tanıdık korkularına sığınır..adı olmayan
ellerinde açmış taze papatyalar yetmez sana
kardelen açsın istersin kar üstünde
mor menekşelere vurulursun ...ulaşılmaz dağlardan
ve sevmek yaşamak kadar zordur artık
bir sevda uğruna harcanmış sabahlar.....
miyadını doldurmuş takvim.......
randevusuna geç kalmış siyah elbise...
başlamakla bitirmek arasında med cezirsin...
ve sorulmamış sorusun aslında...
20.NİSAN.2010
Sevgili lise arkadaşım..şiirini defalarca okudum doyamadım...hele Matematik cebir geometri....TEĞET..vs....Aklıma öğretmenimiz vardı hatırladın mı VEYSEL DALKILIÇ....her konuşmasında behemahal derdi.... 5,ci sınıfta vardı amma 6 da varmıydı bilmem 35 yıl geriye doğru beni götürdün halbuki şiir gün cel gibi ...demekki birikimler farklı...tebrik ederim....
canım arkadaşım...güzel kalbini şiirine öyle güzel koymuşsun ki...
çok severek okudum..
tebrikler Hülyam👑👑👑👑👑
sevgiyle
öyle kendimi buldum ki abloş anlatamam....
sustum aldım nasibimi🤐
bitanesin👍👍👍👍👍👍👍👍
bir sevda uğruna harcanmış sabahlar..... miyadını doldurmuş takvim....... randevusuna geç kalmış siyah elbise... başlamakla bitirmek arasında med cezirsin... ve sorulmamış sorusun aslında... Hayatın neresindeyiz?Başında mı sonunda mı?Başladığımızda başında,sonunu bilmediğimiz için de son konusunda kesin tarihimiz yok.Ama en az başlangıç noktasında değiliz.Med/cezir midir nedir?Ondan işte.Dua edelim de Ay döngüsünne devam etsin.Başlangıç ile sonun arasında geçen zamana nice hikayeler uydururuz.Bu hikayeler olmasa işimiz çok zor olur.Bunalıma girmemiz içten bile değildir.Kendimizi ve zamanı sorgulayan her şiir değerlidir bence.Yüreğinize sağlık diyorum sevgili Hülya Hanım.Sevgi ve saygılar.😙😙😙😙😙😙😙👍
Şiirde 'sen' denen kişinin yine şair olduğunu düşündüm. çünkü bu ikinci kişi olarak dizelerde karşıma sık sık çıksa da sanki yüreğin içsel bir konuşması ve yargılanmasıdır. Düşünmek eylemi kişinin kendi kendisiyle yaptığı sessiz konuşmadır. Bu yüzden düşünüyorum o halde varım diyen filozofun sözünü ,konuşuyorum o halde varım demekle anlamını bozmuş olmayız bu cümlenin. Şair hayalleriyle yüzleşmiş: 'geçmişten tatlı bir esinti geleceğe salınmış onulmaz düşler bir bahar meltemi..güneş alacakaranlık sabaha biraz umut..' şte yaşamının döngüsünün tespitidir bu dizeler. Şair giden sevgilyle yaşamında oluşan altüst duruma rağmen bildiği bir davranışı vardır : 'yine vazgeçmezsin sevmekten defalarca savrulsan yerküreye beden ruhunu ararken parça parça ateşte yanmak kor alevdir bilirsin'. Bilmesine rağmen geçmişin bıraktığı korkular cesaretini yeni bir durma geçmeyi engeller, ortada kalır: 'bir orta noktada dönüp durmaksa sevmek bir ses beklersin seni çağıran yüreğin tanıdık korkularına sığınır..adı olmayan' gelecek olan daha güzel bir aşk olduğuna da umudu vardır. Ama adım atmaya cesareti yoktur. işte Yüzleşme budur. Güzel bir şiirdi,kutlarım.