Dik Yamaçların İlerisi Hayat Ardı Ölüm

çiçeklerin gölgesinde büyümüş aşklar
gitmekle kalmak arasında bir seçimse hayat
yollarda izler siren sesleriyle bölünmüş

bir aşk başlamış usul usul..

cihana bir daha gelmek hayal edilse bile
avunmak istemeyiz böyle bir teselliyle
desin şarkılar.......

ya gonca açmalıdır göğsümüzde..yahut gül
bitmesin şarkılar...

randevuya geç kalmış siyah elbise
gönderilmemiş mektuplar gibi
kayıptır adresi.....

geçmişten tatlı bir esinti
geleceğe salınmış onulmaz düşler
bir bahar meltemi..güneş alacakaranlık
sabaha biraz umut...

sevgili dönmezse..gittiği yollardan
fasit dairenin etrafındaysa dünya
merkezde misin..teğette misin
karışır gün geceye...

bitişe yakınsın...başlamağa hazır
hayat akıp giderken umarsızca

tükenmiştir sözler
belki son noktasındır...belki parantez
yüreğin algısına bağlıdır kaderin rüzgarı...
elinde bavul..yollar sürgünüsündür

uçurumlardan aşağı inmek istemezssin
dönmek istemezssin kayalıkların dibine
bilirsin ki dik yamaçların ilerisi hayat...ardı ölüm

yine vazgeçmezssin sevmekten
defalarca savrulsan yerküreye
beden ruhunu ararken parça parça
ateşte yanmak kor alevdir bilirsin

bir garip çelişkidir hayat
hüzün yumağıyla umut sarmalı
yalnızlık asil bir paylaşımdır...sonu olmayan
sevmek cesarettir..sevmek esarettir

bir orta noktada dönüp durmaksa sevmek
bir ses beklersin seni çağıran
yüreğin tanıdık korkularına sığınır..adı olmayan

ellerinde açmış taze papatyalar yetmez sana
kardelen açsın istersin kar üstünde
mor menekşelere vurulursun ...ulaşılmaz dağlardan
ve sevmek yaşamak kadar zordur artık

bir sevda uğruna harcanmış sabahlar.....
miyadını doldurmuş takvim.......
randevusuna geç kalmış siyah elbise...
başlamakla bitirmek arasında med cezirsin...
ve sorulmamış sorusun aslında...
20.NİSAN.2010