Diken
hayatın
yer çekimine isyanıdır
dikenin
eti kanatan dik başı
her sabah güneşe battı...
döküldü renkler
açtı nar çiçekleri
yüzün yerleşti her birine
uzanıp öptüm
dudağın,dudağıma aktı...
susadım
ve
ayaklarımı kurtardım daldığım çamurdan
içimde
kırlangıçlar havalandı...
yağmurlar yağdı sonra
ıslandı kanatlarım
üşüdüm derken
tam da seni özlerken yani
bir baktım
ateşler yandı...
yeniden tutuştu
kopyalı bir hayatın parşömen kağıdı
kıvrımında
adın vardı...
Şunu söyleyeyim abla, bu şiir beni aştı!!!
TEBRİKLER GÜZEL ŞİİR👍👍👍👍👍👍
😙
Deveyi diken öldürür. Okuru Tayyibecilik güldürür.😊
ne anladın bu şiirden evlat?
şaire içinde sönmüş aşk ateşinin tekrar canlanmasını ve sevgiliye seslenmesini akıcı bir dille ve diken benzetmesiyle şiirleştirmiş.
hadi ülen, bilmiyon bu işi, git kedileri seyrette gel.
niye?
sus ve dediğimi yap.
peki.
şairem ufak çaplı esprimi mazur gör, tebriklerim yüreğine, saygımla gittim...
Tayyibe ATAY'ın şiir doğurması ve onu kundaklaması hep ustaca oluyor.Kıskan kıskan nereye kadar :) şiir okutan sayfa sahibine saygılarımla Ateşler yanmasa dedim sonunda ama olmadı.