Dikişi Alınan Çocuğa Şiir

öteki gözlerde aynı düşü görenlere

-

avuçlarına batan güneş mi anne

yoksa sokak lambaları mı kırılan
türküler sıkıştırdığın ellerinde

dört başı yalnız
çırılçıplak duvarlar
dokunsam ağlayacaklar

karıncalar yiyip bitiren gündüzü
rengarenk siyahlar
açar duvarlar ortasında
gölgem gizli, örümcek sandıklarda

aman ışığı çok açma

(piç denir mi
çerçevesiz fotoğraflara)

bilirim için şehirdir, için şiirdir senin
oyalı sığınakların baş eder bilirim
acının lisanını sırtlamış yürürsün
sürç-i lisan etmeden

sunu

bir kadın sevdim anne
sormadım sana vakit yoktu

dikişim alındı geçenlerde
dudaklarımda iz kalır mı korkusu