Dilimdeki Yağmur

Gökkuşağının parçalandığının ertesi bir gece
Özlemine yol alan tüm gemiler kalktı sahilimden


Sözlerini tekrar edip,
Sağır ediyorum kulaklarımı.
Tüm cesaretimi,
Sıtmalı bir ayrılık kırıyor
Hayırsız bir evlat gibi,
Utancını saklıyor bu şehir.
Geride kalan yaralar içinde
Kurtlanıyor sana dair tüm sözler...


Zamanın durup geri akmadığı sularda
Mapusluk çeken karanlık yollarda
Kaybolacak her sevgilinin mektupları.
Aşktan sabıkalı tüm kalpler,
Söylemeden bitirecek
Tüm ağıtsız türküleri.


Tüm duraklara geç kalacak,
Ortada kalmış hayal kırıkları
Verilen hiçbir söz
Yakışmayacak ay ışığına.


Bilmeyeceksin hiç bir zaman
Şiirlere sakladığım meleklerin yorulduğunu.
Duymadığın o buruşuk, incinmiş sözler
Zulamda sessizce çürüyecek.
Ve
Çıplak ayaklarımın yaladığı puslu taşlardan
Yaktığın tüm denizlerinin küllerini kaldıracak.


Sana
Boyundan büyük hayat provalarına
İnanmamalıydım.


Şimdilerde
Pas tutmayan demir gibi
Soğuk bir yağmur var dilimde
En çok ihanet öğretiyormuş ya acıyı insana
Öğrendim.
Sayende...


Turuncu bir sessizlik tenimdeyken artık
Sen de sus şimdi...
İçimde adam bildiğim silueti silme.