D/inle Gül/tenim Hücremden Yazıyorum Sana

D/inle Gül /ten'im ,
Gözlerinin yeş /ilinde,
Tenha sokaklarında, yürüyordu f /ersiz yüreğim.

Aşk yab /aniydi.
Tinerci bir çocuk gibi,
Sürekli ceplerimden birşeyler çalıyordu.
Hep kes /kin tutuyordu usturasını,
Sesimi çıkarsam boğazıma dayıyordu.

Bir kaç kez takip etsem de,
D /ağlara doğru kar /anlıkta kayboluyordu.
Bu tenhalıkta hıçırıkları;
Rutubetli bir hücre kokusunda yankılanıyordu.

Kar /arsızdı yüreğim,
Merhamet mi göstermeliydim
Yoksaaa kin mi gütmeliydim?
Belki bir kurtar /an bulunurdu
O ben de olmayabilirdim.
...
.....
Yürüyordum belki de katlime,
Yürüyordum belki de katletmeye.
Deli cesaretiydi bendeki,
Peşine düştüğüm ne de olsa
Sabıkalı biriydi.
Evet çırdırmıştım,
Belki de bu bir pusuydu.
-
-

İşte geldim!
Tam da tahmin ettiğim gibi
Burası bir hücre eviydi
Ama bir gariplik vardı,
Bütün kapılar açık,
Görünürde kimse yok,
İçerisi hayli aydınlık.

/ içeri girmeden seslendim:
........''Lütfen inc / itme beni.''/

Aşk seslendi ''hadi gir içeri''
Bir ben ,bir de dolunay girdik içeri,
Birden karardı her yer,
Demek ki gecede girmiş içeri.
Kapılar kapandı,
Uğultular başladı,
Bu hücre cehenneminde ,
Ben gibi yüzlerce kurban vardı.
Aşk ellerimi b/ağladı,
En son hücre bana ayrılmıştı,
Yalvardım ne olur bırak beni,
Dedi:'' buraya onlar gibi
kendin gelmedin mi?''

Attı bir kuru ekmeği, bir tas da suyu
İster ye ister yeme...

/ Aşk merhametin yokmu senin dedim?
............Kimbilir belki bir kurtar/an bulunur dedi''/

B/ak Gül/ten'im bu sana
Hücremden yazdığım kaçıncı mektubum
Gur/betim benzim soldu aşk alacağını aldı
Artık ruthubetten çürüdüm, kalbimde atmaz oldu...
.............Kurtar/an sen ol beni............