Doğumun Uzak Ucunda Kırılmalar

/Renksiz ve dilsiz bozkır sarılarında
koşturarak kaybedilen zaman yeşillenir mi?/

yüreğinde baskılanmış tutkular
çığlık çığlığa asılı dururken boş çerçevede
nefes tutuşmaz mı vakitsiz uyanışlara

Geride bırakılan yıllar sizi sizden ç/almaz mı?

kartal pençeleri tünerken yorgun omuzlara
başlanan güne kanatsız uçulur mu?
göğüse asılırken prangalar
aksak adımlara asılmaz mı muamma

/gökyüzü saçlara sarılırken çırılçıplak
mülkün değil midir ayaklarını bastığın toprak/

dünde kalan yaşanmamışlıklar
k/ayıp sayılan her şey
suikasta kurban giderken serçe yüreklerde
ömürden hüzzam bulutlar geçmez mi?

/yaşamın karanlık törpüsünün alevinde
teselli olmaz mı içinde yanan mum/

bir daha gelmeyecek günlerin ardından
bu gözler,bu eller solmaz mı?
dili duvarlaştıran kuraklıklar
maviliklerde buza kesmez mi?
karanfil kokulu hüzünler damıtmaz mı yürek

/toprağın döşünde gazellenirken kızıl suskular
kavganla son bulmaz mı teninin gizli atlası/

med-cezirler ıslatırken yüreğin en derinlerini
sesine tüneyen işgal sabrını zorlamaz mı?
duygular kendine el olmaz mı?

sönmez mi akıla gem vurulan harlı ateş
kalıplaşırken omuzlarda yılların yorgunluğu
karanlığın kıyılarında yok olmaz mı dilemma

oysa,
şafağı emzirirken mülteci baharlara
ak güvercinler kanatlandırmak varken ışıklı günlere
kirpiklerden yükselir mi hiç ağıt

bil ki,
kainatın dilinden savrulurken avuç içlerine yaşam
nefesinin kozasında can bulur
özgür kırlangıçlar

annenin öptüğü yerden yeniden başlar hayat...