Dön Artık Karagözlüm

Aşkın ile yanmışım feryat figan bu gönül.
Hasretin yordu beni,sen yorma karagözlüm..
Yolcusuz bu yollar da,tükettirme ömrümü.
Turnalar göç etmeden,dön artık karagözlüm.

Senziz ne yüzüm güler,ne de evim şenlenir.
Hasret üstüme çöker,garip gönül dellenir.
Alır kağıt kalemi,şiirlerle eylenir.
Şu perişan halimi, gör artık karagözlüm.

Görmedin say babamı,sokma onu araya.
Unut gitsin lafını,takmayıver kafaya.
Bahaneler üretip,tuz bastırma yara.
İki beden de canlar, bir artık karagözlüm.

Kime derdimi döksem,olmuyor anlayanım
Sanki depremden kalan,enkaz gibi solyanım.
süpürüp atamam ki,sensin benim cananım
Sevdan gönülden çıkmaz,kir artık karagözlüm

Sensiz dört yanım duman,nasıl nefes alayım.
Yalanım varsa eğer ,kor ateşte yanayım.
Unut deme ne olur,kulun kölen olayım.
Gel bu bitmez gururu,kır artık karagözlüm.

Gönül vermişim sana,teslim ettim özümü.
Seviyorum dedimse,geri almam sözümü.
Vuslat bize haramsa toprak örtsün yüzümü.
Sensiz yaşamak bana, zor artık karagözlüm.