Döngü

Mevsimin varmış seninde,
Farklı tanırdım,
Yaşarmışsın her canlı gibi,
Yazı,kışı, hazanı,
Oysa seni hep bahara,
Koşar sanırdım.

İlk ateşin alazında,
Ekilmişti tohumun,
Zihin toprağına,
Taş tabletler üzerinden,
Vurmuştu güneş,
Us yaprağına.

Esatir düşünlerden,
Sürgün vermişti,
Felsefi dalların,
Sokrat, Arısto,ibni Sina,
Nevi meyvandı,
Farabi, Plato,ların.

Savrulmuştu Emevi polenlerin,
Parlamıştı Cebeli tarık,
Rengarenkti baharın,
Rönesans tanık.

Bölünürken madde çekirdekleri,
Felakete harlı yazında,
İlk ayağı basma telaşı,
Yaşanıyordu atmosfer ayazında.

İnsan insanın kurduyduda,
Lavrens takmıştın adını,
O kemirmişti sahrada,
dökülen hasta yaprağını.

Şimdi heryer ,
Sarı yaprak denizi oldu,
Kuantum sırrını,
Çözersin derken,
Nükleer karlar ,
Yağdı kışında,
Miadın doldu.

Muzipçe kondu adın,
Tek dişindi geriye kalan,
Çarketti makus döngün,
Meşaleydin söndün,
Nirvanaya uzanan.