Dönme Dolap Yıkımlarım

Bitmedi anne !
ne gurbetim,ne sensizliğim
ne de bir sevgili uğruna terkedilişlerim...

Bak hala göçmen kuşların yuvasızlığını saklıyor gözbebeklerim
hala kızıl akşamlara dalıyor fikrim
ve hala
dün gibi üşüyor ellerim.

Dualarına sar beni anne
dudakların öperken ıslak yanaklarımdan
öcümü sen al yaşayamadıklarımdan !

Son fasılı okudum dün
beni sevmeyen adamın hicazkar makamından
bu yüzden ölmüş olmalı gülüşüm
muhakkak bu yüzdendir
suskunluğa sürülüşüm !

Gitmedi anne
bu sızı içimden gitmedi gitti
gün saydım
hafta saydım ay saydım
içimde yıllanmakmış niyeti
billahi anlamadım
sakın kızma ne olur
kendimi unuttum onu unutamadım.

Bir ninni duymak istiyorum şimdi
içinde 'uyusun da büyüsün' sözcükleri olmayan
uyutma beni anne
büyümek ağır geliyor yürek sesime
uyutma beni,
katlanamam artık bir daha sevilmeyişime
uyutma beni anne
ölüm gizleniyor kirpiklerime
sen sadece bir ninni söyle
ve götür beni
yıllarımın öncesine...

Bir hayat kaç b/ölümdür anne?
hangi başlangıç gitmez son dediğimiz yere
ve s/onsuzluk neden düğümleniyor nefeslerimde?
neden bütün umutlarım bir pamuk ipliğinde?
ha koptu ha kopacak !
yar havliyle atıyorum kendimi bir kederin b/eşiğine
bırakma beni anne
kalbim duracak !

Yoruldum anne !
biraz uyusam iyi olacak
uyandırma beni sakın
birazdan kıyametim kopacak !

Ağzımda kefenlenmiş bahaneler
avuçlarım bir tabu(t) gibi son sahne
boşlukları ben doldurdum boş ver görmesin kimseler
kimseler dokunmasın artık çiçeklerime
uyut beni sessizce bir ölüm nefesinde
merak etme üşümem anne
ha sevilmemek
ha ölmek
ikisi de denktir birbirine !


(.)