Dönüşü Olmayan Yoldayım Anne
Ne zaman içime bir hüzün düşse
Söz dinlemez gözüm yastayım anne.
Dilim den çıkmayan özüm den geçse.
Başım hep yastık da hastayım anne...
Kaybettim neşemi gülmüyor yüzüm.
Özüm ağlamasa hiç ağlar mı gözüm.
Baharı görmedim tez geldi güzüm.
Güllerim hep dondu kıştayım anne...
Tahtımı yapsan da bahtım yok benim.
Boynuma nikahlı hüznüm kederim.
Şafaklarım sökmez doğmaz güneşim
Karanlık dört yanım dardayım anne...
Yar diye bağrıma bastığım taştı.
Ettiği zulümler bardaktan taştı.
Unuttum vallahi ,ya yaşım kaçtı?
Akıl firari bak yar,dayım anne...
Canımı yaksa da bunca yaşanan.
Haddimi aşıpta etmedim fiğan.
Merhamet eder mi yazımı yazan?
Ümitler tükendi zordayım anne...
Yaşamaktan artık almıyorum haz
Sanma ki ettiğim hep cilve naz.
İstersen kabrimi ellerinle kaz.
Tekliyor bu yürek sondayım anne...
Bu SAMYELİ gelir geçer dünyadan.
Azrail çıkarmaz onu sıradan.
Hesap kolaylığı versin yaradan.
Dönüşü olmayan yoldayım anne.
samyelı kaptırmışsın yıne can..her duygum bayramyerı gıbı deşili ınan...sevgılerımle
ne kadar güzel bir anne şiiri ve bir o kadarda hüzünlerdirdi yüreğinize sağlık😥👍
Ne zaman içime bir hüzün düşse Söz dinlemez gözüm yastayım anne. Dilim den çıkmayan özüm den geçse. Başım hep yastık da hastayım anne...
illede giriş diyorum Samyeli
kutlarım şiire ermiş kelimeler bunlar.
"Azrail çıkarmaz onu sıradan"
Hakkıyla okumak gerek bir şiiri
Saygılarımca😎
Şimdi ben ağlamaz mıyım🙂
Anneciğim gittiğinde 48 yaşındaydı ben 21 ,kıymetini tam bilecek yaşlardayken kaybettim değerlimi🙂
Bu şiir kutlanmaz be gülüm🙂
Yüreğine sağlık..