Dört Mevsim Sen

seni tanıdığım gün,
bahar geldi hayatıma.
renk renk çiçek açtım,
sanki meyve verdi hislerim.
teninin kokusunu çektim içime,
sanki oksijenle doldurdum hücrelerimi.
en güzel kuşlar özgürce uçtu,
öttü yüreğimde,kanat çırptı.
içime yaşama sevinci doldu.
sevmek sevilmek istedim.

zamanla ben seni sevdim,sen de beni.
yaz güneşi gibi kavurdu aşkımızın ateşi.
kırk dereceyi geçti sıcaklık.
yandım,yandın.
gözlerin gönlümün okyanusuydu,
baktım,serinledim.
attım kendimi deli dalgaların kucağına.
yüzdüm,kulaç attım,
sevginin sarhoşluğuyla boğuldum bazen.

küçük bir kırgınlıkta,
sonbahar rüzgarları savurdu beni,
senden çok uzak diyarlara.
ordan oraya.
sarardım,soldum,
çevremdeki ağaçlar gibi bende.
yüreğimde fırtınalar koptu,
o delici bakışlarınla,
yıldırımlar düştü bedenime.
irkildim,canım yandı.
hüzün yağmurları yağdı üzerime.

sonra gittin,
gidişinle karakış kapladı her bir yanımı.
baştan aşağıya buz kestim.
karlar yağdı ürkek bedenime.
sardı ruhumu,
ayrılığın ayazı.
üşüdüm,üşüyorum.
kış güneşi ısıtmıyor,titrek ellerimi.
sen çağırıyor ,seni bekliyor,
ruhum,bedenim,ellerim.

gelki,
yeniden bahar gelsin,
yeniden çiçek açayım.
yaz güneşinin ateşiyle kavursun aşkın.
yoksa bu karakışlar hiç bitmeyecek,
ben biteceğim,
donarak,buz keserek öleceğim.