Dua

//... .

Bak!
Güvercinler öpüşüyor, biz bir yerlerde ölürken

... .//





Ufkumdan doğan her günün yanağında sancı,
Sabahlar döşümde soluyor...
Kasıklarıma çakılıyor hayat
Of! o sıra;
Dizlerime acizlik sarılıyor, ayaklarımda karınca cılızlığı
Yollarım ise çukur.



?Sözlerimden düşerken-
Tanrı'ya aşk diyorum; ağlıyor.
Ölüm diyorum, rengine küskün kelebekler konuyor yanağıma.
Yine kıyamet, soluğuma karışmış
Öyle bir ızdırap ki sakın sorma...



Sonra sen geliyorsun aklıma,
Gülüşlerine sokuluyor kimsesiz çocukluğum ?sıcacık-
Gamzelerinle öpüşüyorum, bin bir düş
?krallar kadar heybetli hüznüm- heyhat!

Göz perdelerine esir olup okyanuslarına dalmak istiyorum,
Bir ezginin kırık notasında adını bulup yutkunmak
Sen, ben biz olup. Üç kelimelik masalda kaybolmak.
-Sonra susuyorum-



Ağacımın yaprakları dökülmeye mahkûmdur
Dalları toprağa sevdalı.
Yağmurun damlasından günah süzülürken,
Çamura gömülürüm kuruyarak.
Paçalarımda korkuma aç köpeğin diş izleri,
Tenimde nice dokunuşun bıraktığı morluk
Kalabalıkların tabanlarında ufalanırım
Dilimde lal çığlık,
Gök yine sağır
Ki; nice kıyımların artığıdır benliğim.



Gel ki...

Avuçların cennet olsun, umut koksun.
Uzan bana!
Tanrıçam ol!
Esaretimi al,
Adı biz olan dünyayı yarat.

Sıyır...
Yangınlara gebe ruhumdan geçmişin kirlerini.
Saçların güneş,
Bak!
Gözlerim buz kesiği karanlık kuyu,
Dokunsun... Süpürsün nasırlaşan sızıları
Eritsin... Yokluğunda içime çakılan kışları
Sancağım sana yönelsin ben ol
Bende bir parçanda sen.



Ah!

Yeter ki gel...
İmgesi sen kokan beyaz bir şiirle kalbine demir atıp,
Bütün acılarımın cinayetini işleteyim bakışlarına.
Görmüyor musun?
A canım
Yanan bütün kandillerim bir tek sana...