Dudağım Yangın Orman

// Aşkı Yaşamayı bırak aşk`lı cümleleri kurmak için . .
. . önce aşk ateşinde kavrulmak lazım //






Sen giderken
Ben kanıyordum
Gidişine baktım
Sayfalarımızı tek tek yaktım



Ayrılık çakmağıyla yandı yüreğimin en hassas yeri
Alevler sıçradı her yana
Dansa kapıldı sancılarla



Üstüme çöken sensizlik bulutu
Gözlerimin rengini solduruyor
Toz rengine geldiğinde
Tozu üfleyeceğim
Kör aşık diye anılacağım hüzün durağında



Sen elimi bırakalı
Senli düşlerimi kefenler sardı
Toprak onu koynuna aldı
Öptü anlından. .


Aşk notalarımız;
Geceleri yağan yağmur damlalarına asılı kalıyor
Çığlıkları yıldızları nemlendirir
Her biri yere düştüğünde
Ölüm onları okşar. . .



Içimde ki çocuğu ağlattın
Şekerlerimi yere/ çamura düşürdün



Sen !
Beni öyle bir mevsime bıraktın ki
Her yer kıpkırmızı
Ateş mevsimine hoş geldim




Yüreğimde ki aşkın ateşi
Dudağıma tırmandı
Şimdi
Dudağım yangın bir orman

Dinle!
Dudağımdan çıkan her alev parçası
Şehri kül edecek
Kül/eşiyorum. . .



Not: Şiirin adı Ümit Sayın'ın bir şiirinden alıntıdır. Şiir Rafet El Roman tarafından şarkı olarak bestelenmiştir.