Dudak Aralıklarımı Yordu

her defasında gitmelerin
kal demek dudak aralıklarımı yordu
somurttu yüzüm her defasında
gelecek günlerin hayali
umudun adı oldu
oluktu her gidişte dolduran
çeşmelerim içime akıttıklarım
en çok beni o yordu

nedir istediği tenimin
sen mi yanağımdaki
ıslaklığa yüklediğin anlam mı
gölgelerin gölgesi şimdi
karartı bıraktı gönlüme

sen yoksun ve yoksunluğun
fukaralığı en çilekeş günlerimin sancısı
sen yoksun ve fakirim
gözümden her düşen yaş buharlaşır
ruhum tıkılı kaldığı kafesinden
çığlıklar besler

duvarımda sensiz geçen günlerin çetelesi

sarılışım boşluğa
senin bıraktığın sıcağı sarışım

sen geldiğinde gelmek anlam yitirir
koyamadım yerine bir kelime bile

ve gelmeyişin şimdi bana şiirler yazdırır
ben senin en çok
gidişini değil belki
dönmek fiili ile biten
gidişini sevdim