Dudakların...

İçimden kopup gelen bir korkuydu
sana aşık olmak
Dalgalarına kapılıp sürüklenmek bir sal gibi
Ufka doğru...

Gecelere gizlerdim
Gözlerinin eşsiz ışıltısını
Geceleri dizelere gizlerdim
Sonra,
Saçlarından yola çıkardım sesizce
Uzun ve yorucu bir yolculuk olurdu parmaklarıma

Yumuşak dokunuşlarda, alevlenirdi dudakların
Dudakların İstanbul
Dudakların içimi ısıtan bir masaldı
Annemden dinlediğim

Bütün gün seni seyredebilirdim
Gözlerim gözlerinde yankılanırdı
Sessiz çığlıklarla göz bebeklerine koşardı


Kaybolurdum...

Her defasında çekip çıkarırdın
Acının derinleştiği dipsiz kuyulardan

Beni sen/leştirirdin
Sen olurdum..

Dudakların ateş
Dudakların volkan
Dudakların sen
Dudakların ben
Hiç bitmesin bu an
Hiç gitmeyesin