Düet-i Son-haz....

Hazal...




Gözündeki esrarı duman duman çektim yar
İçim kan deminde yine parelendim sana yar
Sukutuna kurşun sıksa da azılı gözlerim
Dilimden izin çıkmaz vurgun yemeyesin yar...






Songül...





Kaç akşam daha sabır gösterir yıldızlar bilinmez
Kaç yastıkta daha solurum kokunu
Kaç ömre sığdırırım suretini bir bilsen
Kaç aşkı yama ederim gecelerime ey yar...




Hazal...




Can! nefesin ensemde titrekliğim bu yüzden
Ellerim terler adınla kavruk yürek
Ve dilimden dökülür en zıvana sözcükler
Yastığıma akar zalimane tümceler...






Songül...





Bir sokak lambası titrekliğidir cesaret bende
Ve ya ışığın kesilmesidir zamansız düşümünde
Gece en azılı feryadıyla karışır zülfün tellerine
Bir kırışıklığa hayat adarım bende sebepsizce...




Hazal...





Dur ki bitmedi, güve düşmüş bedenime
Son sözü saplayacak gözlerine gözlerim
Kırağına yenik hasretim gün yüzünden ırak
Sebebim dedim sebebim teneşirde helallik veresin






Songül...





Sebep mi dedin ey yar!!!
Nicedir sebepsizliğime ederim ahu zar
Bir hayal sandığı dolu türkülerim
Ben seni yetim düşlerimde sevmişim...






Hazal....




Adını sinemde lahika, güncemde yıldız saydım
Çelik kafesinde göğsümün darağacına astım
Sebepsiz değil ağıtı coşkun yanımın
Dilim dilim tuzlanır an kesiği yüreğim...





Songül...




Kozasından çıkamam gönlümün
Büyütemem kanatlarımı uçuramam sana hasreti
Öksüz sözlerim kan akıtır heceye
Sabreyle de deli gönlüm sabreyle...





Haz. Son...




Güneşi avuçlamak ne kadar uzak bize
Özlem ise en yakıcı güneşten daha sıcak...
Düşmeyi gör içine...!!!!
Ne kadar kavurursa güneş gönlünü
Unutma ki gün güneşe merhaba der...
Her merhaba hayata
Bir kere borçlu gider...!!!





Songül & Hazal Karadağ ortak yapımıdır...
Made in KARADAĞ...