Dum

duydum
bin yerinden kırılan ışığın çatırdayışını
acının sesi kulağa ahraz
düş kaldı
topraktan yapılma tenin altında
düşe kalkmak yaraşırdı oysa
ve içte
hala çocuk saklı
büyümeyi öğrenememiş

gördüm
acının rengi beyazdı
yeni başlangıçlara heves ettiren
yeni şiirlere meylettiren
ve hiç başlanmayacak
ve hiç yazılmayacak
temiz bir sayfa gibi
ömrünce bakmakla kalacak

gitmek
koy verilmiyor yaşları akıtacak
yaş desen
tüm kara parçalarında dışlanan
ve içte
hala çocuk saklı
sığ sularda boğulan

acı
din-
di.
diye oyalandığım cümleler yalanlar beni
anlarda saklı yaşanmış acıların tazeliği
anlar bir gün
anlar da büyür
ruhumda saklı o çocuk