Düş Artık Düşlerimden...

Sürgün gecelerde dolaşan müebbet yalnızlık
Işıkları sönmüş şehirlerde salınır ahkam keserek
Karabasan gibi geçer üstümden koca şehir
Çıkmaz sokaklarında kaybolduğum sensizlik

Üşütür yoksunluğun buz tutmuş yüreğim
Titrek beklemelerde yenik düşmüş ezik
Zamanın içinde savrulan bitimsiz iklimler gibi

Sabır yorgunu artık sevdam zamana yenik
Beklerken vuslatı, kimbilir kaç mevsim döner hazana
Ömrüm bir yumak gibi çözülmüş darmadağın
Savrulmuş hayat sağa sola, yetişemiyorum zamana

Kaybolmuş umutlarım yüreğimin tozlu raflarında
Anılar şimdi elde kalan tek tesellimdir
Gördüğüm her rüyada bile sessizce can verirken
Yokluğun gerçeği,ölümle binlerce kez yüzleşmektir
...
Ağır artık bu yokluk taşımaz yüreğim
Unutmam lazım senli yaşanmışlıkları
Başka bir yer olmalı istikameti sen olmayan
Bahar olmalı iklimlerim, yeşermeli yeniden umutlarım
Tenimde Metruktur artık sen dokunuşların
Anılarda kal hep, muştulardaki zaman kiplerin
Hepsini siliyorum sana çıkan tüm imlerin
...
Düş artık düşlerimden
Yok hiç yerin...