Düş Küçük Bir Küfürdü Soluğumda

Çamurdan yarattığım bütün düşler piçti
Ve tüm adamlar soluğumda öldü.


/ Nefesim ağıt kokarken
Dudaklarım yalnızlığına doydu
Ve bedenim çamura bulandı /

Aksak adımlarla yola düşen bir gölgenin aciz bedeni ben
Yıkılırsam şimdi soğuk kaldırımlara
Havva'nın avuçlarını ayırın bana
Âdem koksun buğday renkli umutlarım.


Kirpiğimin gölgesinde kaç nefes soluklanacaktı ki
Ve kaç adam intiharı düşleyecekti zülüflerimin gölgesinde?

Tüm bildiklerimi unutturun
Hayat darağacını koynuma astı
Ölüm önce bende başlıyor
Sonra hayatta.

Ve sen sevgili çamurdan bozma putperest düş
Kaç gece soluğumda uyanacaksın çırılçıplak?

Zifiri bir kuyunun içine düşecek benliğin
Yani ben
Sana kocaman bir düş bozması sahteliğinde yüz sürecektim.


Oysa biliyordun
Geç kalınmışlığın sancıları tetikliyordu satırlarımı
Ve her şiir'in başlangıcı sen
Dudaklarımda uyuyordun.

Yeniden karalıyordu kalem
Havva küsüyor satır sonlarına
Âdem umut ediyor yeni doğan şiir'in başlangıçlarında
Güneş doğuyor
Kent siyah ağlıyordu
Ve her düş adımlarımda biraz daha erken ölüyordu.

Bense lâl kalıyordum kendime
Kirpiğime dokundukça yel
İçimde hiç tanımadığınız adamlar ölüyordu
Ve ben susuyordum.