Düşlerin Cellatları

/ Gecenin sığ yüzüne vurdu
İnce esmer bir sızı /


Her yer ihanet!
Kapatın ışıkları
Karanlığa mahkûm olsun düşlerin cellâtları!


Gözlerinden içerken mesafeleri sevdim oysa
Ne zaman baksam aynaya
Yüzün yüzümde
Sana dokunur gibi dokundum kendime...


Sureti bozuktur yalnızlığın sevgilim
İhanetler tetikler, gölgesi büyütür acıyı...


Gülüşümün anlamı yok şimdi
Yok, gözlerimdeki çocuklar...
Nicedir bakamıyorum gökyüzüne
Umut! Diyor birileri
Felaketim oluyor sonra...


Hep bir gideni vardır aşkın
Birde... ahhhh!


Bu kalabalık anlamını yitiriyor sevgilim
Tek kişilik ülkeler kuruluyor yüreklere
İnsanlar ağlamayı beceremiyor
Hâlbuki çok içli söylüyor Neşet Ertaş bu gece de...
Şairler şiirler uyduruyor durmadan
Kocaman umutlar yayılıyor bu kente...


Ayrılık diyorum yakışmıyor değil mi kalemlere
Ağlamak sadece imgelerde güzel...
İhtimalden bahsediyor âşıklar
Sahi, insan ihtimalleri sevebilir mi?


Uzun yollar ayrıntıdır oysa
' Aşk nadir, hayat gariptir' sevgilim...


Yaramı gösterdiğim kadar anlarsın beni
Sustuklarımla gerçek
Acılarımla insanım...
Ve herkes merhamet ettikçe ahmak!


Sevgilim, kentime karanlık çöküyor
Sis basıyor başıboş umutları...
Anason kokulu aşklar yaşanıyor her yerde
Ki her şey tek gecelik bu kentte
Sokak lambası bile yalnızlığa yanıyor bu gece...


Susmak gelmiyor içimden
Büyüdükçe büyüyorsun içimde...


Ben sevdim!
Nedensiz
Süresiz
Karanlıklar büyüttü seni
Ben yalnızlığımla çoğaldım...


İhanet bağışlanamaz sevgilim
Mevsimler ölü düşler doğurmaz...
Aşk yazılmaz yeniden beyaz sayfalara
Ben bakamam gözlerine bir daha
Unutursun diyor şarkılar yakarken içimi
Unutmak diyorum,
İhanetin toprağı mıdır?


Zihnimin kıyısında binlerce sitem
Kapatın ışıkları!
Aydınlık ayrılıkları beslemesin
Birde 'sevenler gece ölmesin'...


' Devri âleme başkaldıran mısralarını
Aşka salya sümük bulayan şairlerden
Çok sonra bıraktım şiire inanmayı
Zira eli kanlı cümlelere karşı
Delikanlı duruyor sanmıştım
Adam bildiklerim...'