Duvarlar Ve Çığlıklar

Çığlık seslerinin sindiği
Boyası eskimiş
Bir duvar
Derisi yüzülmüş
Bir el
Çağırıyor karanlığın içine...

Ürperiyor yorgun bedenim.

Ayağı kırık bir koltuktan
Çocuk ağlamaları düşerken
Ortasına mavinin

Gökyüzü yırtılıyor

İsimsiz sokakta
Parmaksız neyzen!
Dilsiz Ney'i çalarken sarhoş masalara
Makamsız düzen
Temelsiz
Duvarlar sökülüp geliyor... Üstüme

Gökyüzü yasta...

Kan yağmurları yağıyor
Köşedeki mezarlığa
Kaçak bir martı denizle sevişiyor... Kıyıda
Ben'se Yusuf'un kuyusundan
Hüzün çekiyorum
İpsiz kovayla

Sardunyalar, ortancalar, begonyalar
Yapraklarını döküyor
Eylül ortasında

Bu kaçıncı gecenin karanlığıdır ki
Soğuk dört duvar
Kemikleri ç/alınmış
Bir el
Çağırıyor geldiğim yere..