Duvarlar Yalnızlığa Çıkar

Bir yalnızlığın hikâyesidir bu,
Gülmeyi unutturan,
Göz yaşlarını donduran,
pınarlarında,
Bir yalnızlık türküsüdür bu,
Yalnızlığın duvarlarında,
kamçılanan,
Dudaklardan çıt çıkmayan
Bir yalnızlığın selidir bu,
gözyaşı olsun aksın
istersin denizlere,
Damlalar olsun elçi,
ulaşsın sevdiklerine
bir yalnızlığın öyküsüdür bu
Dağlara bakar evinin penceresi,
Gitmek istersin hep çıkmazdır yolu,
Bir sıcacık el uzansa
öpsem dersin,
Derdini biçare-liği-ni
Paylaşsın istersin,
Koparırcasına alırlar sanki,
ulaşamazsın
Öylesine bir yalnızlıktır ki
Anlatmak isteyipte anlatamadığın,
Bir akşam ayazı çıkmışçasına üşüten,
Bir okadarda ürküten,
Güneşin battığı,
Hiç birşeyin yetmez olduğu o an!
Duvarları yumruklamak istersin,
Niye ben, niye sorarsın?
Televizyon annen olsun istersin,
Saat baban olsun,
Koltuklar kardeşlerin,
Sandalyeler arkadaşların,
Aynalar dostun olsun istersin,
Duvarlar yalnızlığın olsun istemezsin!