Duygusuz Bir Kalbe Olmuşsun Hamal.

Açmadan gülleri dalından yoldun
Kuruttun uçları filizsiz koydun.
Koca çınar idim özümü oydun.
Merhametin yoktu ey zalim senin...

Tükettin duyguyu bak azar azar.
İnsan kuyusunu hep kendi kazar.
Padişahın oğlu olsan ne yazar.
Fermana geregin yok zalim senin...

Dünya ters gelse hasırın yanmaz.
Derenden su içse ördekler kanmaz.
İnlemez tellerin mızrabın çalmaz.
Dermana gereğin yok zalim senin...

Görmüyor gözlerin aşk sana yasak
Riyakâr varlığın sevgiye tuzak
Yeşertmedin tohumu vermez ki başak.
Harmana gereğin yok zalim senin...

Duygusuz bir kalbe olmuşsun hamal.
Seni seven yâre bumudur zeval.
Silinsin düşlerin kavuşmak hayal.
Vuslata mühletin yok zalim senin...


Yılanlar toprağa ben sana açtım.
Sana yar dedikce sen benden kaçtın.
Kırıldı ibren bak rotayı şaştın.
Kaptana gereğin yok zalim senin

Uğrunda derbeder ömür tükettim
Sözlerin yalanmış geç fark ettim
Tutmadı mayan hesabı kestim.
Gözümde değerin yok zalim senin...

Duygusuz bir kalbe olmuşsun hamal.
Seni seven yâre bumudur zeval.
Silinsin düşlerin kavuşmak hayal.
Vuslata mühletin yok zalim senin...


Yılanlar toprağa ben sana açtım.
Sana yar dedikce sen benden kaçtın.
Kırıldı pusulan mezili şaştın.
Rehbere gereğin yok zalim senin

Uğrunda derbeder ömür tükettim
Sözlerin yalanmış geç fark ettim
Tutmadı mayan hesabı kestim.
Gözümde değerin yok zalim senin...