Ebedi/ce Gittin

Günahsız duygular yokluğuna soyunurken
yalnızlığın anlamsızlığı hasretine giyindi. . .

Yüreğim kör-ebe oldu gittin gideli
Sen sonsuzluğa gizlendin
bense hep ebediyetinle izlendim. . .

Aradım hep bulamadığım seni
Yüreğim her defasında vuslata hasret kaldı
Sensizliğe dair ne varsa çıktı karşıma
Birtek sana ulaşamadım. . .

Giderken,
Mavisi solmuş bir umut
Düşü yıkılmış bir hayal
Bir de manası kalmamış bir hayat bıraktın ardın sıra. . .

Çok ağır geldi bu gidiş
Başım yastığı unutup,
Gözlerim uykuya küstü
Gecelerim zindan, Gecelerim zulüm
Uçurumun kenarından düşmek gibi,
Seni sensiz yaşamak ayrı bir ölüm
Geçmişim çok, geleceğim yok
Yani senin Anlayacağın
Ömür var yaşam yok
Ölü (Senin) gibi. . .

Bilirim gitmek zorundaydın
Kabr-i mevkiin seni bekliyordu
Solgun, suskun, soğuk ve durgun
Mahşere bıraktın kavuşmayı
Dünyalık bütün hayallerimi dondurdun
Oysa ki aşkına yeni ısınmıştım henüz. . .

Batan bir güneş
Yanan bir ateş gibi
Yokluğunla karanlıkta
Hasretinle yanmaktayım.