Ebemkuşağı Çizseydiniz Yüzüme
Ebemkuşağı Çizseydiniz Yüzüme
gizlice gülümsüyora benziyen
tek tük taneli yağmurdu çiseleyen
ben ağlamıyordum
alaca karanlıklarda kovaladığım
gorgo'lardı sancılarım
gecenin ortak çıldırılarında
içinizde - izninizle -
utangaç rüzgarmışcasına gezinen
uzaklara bakışlı adamdım ben
bulutların ak gizinde yüzen
tanrısal ışıklar geziniyordu yüzünüzde
yüreğinizden beslenen
susuyordum
ben yosun tutmuş hüzün artığıydım
sessizliğinizde büyüyen
ateş böcekleri yuvalanmıştı teninizde
tadı yoktu tek kişilik ölümlerin
bu yüzden bekliyordum
- ömrümce bulamadığım -
dört yapraklı yoncalar buluyordum gözlerinizde
ve ilk şiiri yazıyordum ölümüme
oysa doğmak kolaydı yeniden
renklerinizle
benden daha şaşkın ellerinizle
bir ebemkuşağı çizseydiniz yüzüme..
Bülent bey,ne güzel ifade etmiş duygularını.. "tadı yoktu tek kişilik ölümlerin" tek başına düşünüldüğünde ne kadar bencil, oysa bu şiir cımbızlanmayacak kadar bütün. aşkların tek başına sevgilerin karşılıksızlığını ifade etmede güçlü bir kalemin tuvalinde ebem kuşağı oluvermiş. tebrikler orhun bey.
eyvallah , Bülent.. bilirim yaparsın gerçekten.. sevdiğimi sevdim, yaşadığımı yaşadım ben ..sağol .. Allah gönlüne göre versin her şeyi .. sen gönlünce yaşa, ben yaşamış sayarım .. sevgilerim seninle..
Ebemkuşağının altından geçebilseydim İlk seni çizmeyi dilerdim Dostluğun Tuvaline .......
Ve Ağabey yaşımdan yaş Verebilmek mümkün olsaydı Sana verirdim seneleri Aşkı yaşayıp Anlatasın diye.......
O halden bilmezlere.....
Yine Eyvallah Şiire Ve Başat Şaire...........