Ege'nin Mavisinde Batıyordu,gözlerin...

Bir kalp sürünüyordu yerlerde,
Sana tanıdık bir kalp,benim kalbim,
Canı kırık,boynu bükük,
Yakamozlar serenad yaparcasına,
İnadıma sıraya girmişler,
Göz almak için yarışıyorlar...
Ama o kalp halen aynı yerde,
Hiç kıpırdamadan öyle,
Uslu bir çocuk gibi yerinde yatıyordu...

Güneş gözlerininin yerine,
Kazdağının eteklerinin dibinde,
Ege'nin mavisinde batıyordu...
Mehtap efkar dağıtmaya çalışırken,
Seni ha bire aklıma düşürüp,
Beni yine bir pula satıyordu...
Senden geriye yürekte,yine derin sızı vardı,
Islak tende donuk bir dudak izi kaldı,
Onu da benden zamansız yağan,
Yaz yağmurları söktü aldı...

Tatildeyim ama hasretin,
Med-cezirler gibi,bir gidip bir geliyor,
Yırtıyorum takvimlerden seni birer ikişer,
Artık yarınları düşünmeyen adamım.
Özlemin içimde köpük gibi kabarıp,
Ömür gibi tükenip eriyor,
Dünümü yarınıma tanık bıraktım,
Yaşamadığı güne ifade veriyor...