Eksik Ayrılıklar

Hüznün tebessümüne sığınmış yaramın firari kabuğu,
Dokunsam, parmaklarımı göğe savururken
Yere vurup kalbini, gülün dikenine gelin olacak.
Kaçıp gitsem karanlığa
Ve giyinsem tenimi kesen küflü elbisesini
Ruhumu ısıtan çocuk gülüşlerinin başı düşecek aymazlığıma.

-Bilmezsiniz, cehennem yokluğun ateşinde üşür-



Aşkın kekeme alfabesinden beddua iliştirilir, sağır kulağıma
Yüreğimin enkazlı köşesine, hücrelerimi ezerek kurulur ayrılık.
Sonrasında sarmaşık gibi boy atar, vebalı gidişler
Kralından kırbaç yemiş soytarı gibi
Gölgemden utanır, kursağıma takılırım.

-Bilmezsiniz, düşten düşenin sonu
Ana rahminden kovulmuş ceninden farksız.-



Kibirli bulutundan kovulan sancılı suda arınmak ister tenim,
Her zerresinde kadının bıraktığı çaresizliğin mor izleri.
Avlumda ayağı kırık köpeğin uluması gibi
Başıma karamsarlığı toplar
Çatısı yıkılısıca amansız sızım!

Meleğim, suskumun anası
Güçsüz kanatlarına bağlayıp kirpiklerimi
Atsın,
Dudağımdan dökülen gayda eşliğinde
Sunağında kan büyüten zindanına
Ki; vuruldu ilk öpücüğümün zehrinde dün.

-Bilmezsiniz, her sevgi yılanın şefkatinde büyür-



Yalnızlık saplandığında izmarit kokulu döşüme,
Hastalıktır ölüm
Kuş hafifliğinde konar aklımın şuursuz kaldırımlarına

Ve...
Dağlar ufalanır bakışlarımda, tozu çarparken
Mayısın yaslı yüzüne,
Gözlerimin çatlağından sızan keder döküntüsüne isim arar arsızlığım.
Ya intihardır bundan sonrası, ya cinayet
Belki de,
Ruhumu zulme iten sebep,
Düşü bozuk para niyetine tüketen sessizliğim.

-Bilir misiniz?
Cümlesi eksik ayrılıklar, uğursuz yaşanmışlıklarımızın ön sözü...-