Eksilenler Durağı
Bir şeyler eksik.
Yol kesik, saatler durmuş.
İpin ucu kaçmış çıngıraklı mahallende.
El alem hüzün davullarını asmış boynuna.
Gelen sana bakıyor, gidenler ağlamaklı.
Bir şeyler eksik.
Elektrikler kesik, dışarıda ince bir yağmur.
Telaşlı kalabalıkta arıyorum seni, yoksun.
Üstümde baharın hazin üşümesi,
Çataklarına düşen ince yağmurun sesi
Elleri havada kalan komşuların gürültülü çığlıkları.
Bir şeyler eksik, sen yoksun.
Seni arayan gözlerim ıslak.
Ada vapurunda bu son durak,
Bana doğru koşan sana inat,
Bir şeyler eksik.
Biraz sen, biraz ben.
Biraz siz, biraz biz.
Kimsesiz kaldık bu köhne şehrin ortasında.
Bir şeyler eksik,
Sen yoksun.
Selâda adın,
Mermerin soğuk tarafı öptüğün yerde.
Usulca ıslanıyor resmin.
Bir şeyler eksik,
Sen yoksun,
Biraz ben, biraz sen
Biraz biz, biraz siz...
Eksildikçe bir şeyleri tamamlıyoruz içimizde. Mesela kendimize kalanları toparlıyoruz. Elde kalanları bereketlendirmek demek, hayat biraz da. Şiirin anlam örgüsü güzeldi. Tebrik ediyorum Uğur bey.