Elbistanlı Kalp Kent Şairi

Birden rahmetli kayınpederimi anlatıyorsunuz sandım. Öyle bir dış görünüşü vardı. Ama o sertliğin ardındaki mertlik, o yardım severlik ve de o çocuksuluk. Hey gidi gavur Ali, toprağım bol olsun senin ve senin gibi tüm yiğitlerin. Onlar efsaneydi bire şair. Nesilleri tükenen kelaynak kuşları misali!.. Gel de şimdi kıvırıp, kırıtanlarla aynı kefeye koy!.. Kefeye de hakarat değil mi ki?!.. Hepsinin toprağı bol olsun. Geldiler ve geçtiler namları kaldı yadigar. Zaten yiğit de namıyla anılaır. Gerisi ne gam. Gecemin şiiriydi. Nicelerinde buluşmak üzere...

Sevgili Şair ne güzel bir şiir aslını isterseniz bizi bize getirdiniz.Çünkü ben de Sait beyi bu şiirle daha iyi öğrendim ve itiraf edeyim hemen arama motorlarından bütün bilgilerine/Antoloji.com dan da diğer eserlerine ulaştım. -Müthişsiniz.. -Böylesine güçlü bir kalemi sayfanıza anadolu ezgileri gibi nakşetmeniz çok anlamlı......

kan sıcaklığını getirip ana mezarına yaslayan kaç şair kaldı yaşayan? mahlanı soy adına kazımış nüfus memuru... sen şiire mıhlarken ciğerleri kaç şair öldü dizelerinde bir bilsen...

biri dokuzluk der sol memeden geçen sızıya ben melal diyorum ahmet haşim'in inadına... geç kalınmışlığın hicabı var kelamlarımda affet... affedersin bilirim...

diken diken kanatsa da yüreğini sen bir irtifa daha bulursun bir küçük toz tanesinde... ya da kendini bir toz tanesi sanan şu şair müsveddesi bende...

eyvallah abim...

ciğersin...

rahat bir soluk aldırmadı sana bu sızı

-2- Utandım ve ne söyleyeceğimi bilemedim. Yorumları okudum içim hamur mayası gibi kabardı;ey dostlar,ey insanlığın yüz akı şairlerimiz,siz olmasanız şu yer altı nehirleri olan yüreklerinizin menbaasından nasıl tadardık, onların bu soğuk pınarlarından kana kana nasıl içer de onları yürek yaralarımıza merhem yapardık. Yaşamın zaman zaman bize gösterdiği o çirkin yüzüne gülücüklerimizi nasıl kuşlar gibi havalandırırdık. Çok edebi mi oldu bilmem ama ben bu ailemi gerçek ama gerçekten çok seviyorum. Hepinize teşekkürler. Ne güzel betimleme Cemal Bey, şiirin ;belleğin kadar güçlü, yüreğin şiir kadar temiz. Teşekkürler.

-1-
Bir Ankara Toplantısı vardı. Meraklarımın sıralandığı anda meraklarım baş ucuma dizilmişti. Rüyları gerçekleşmesi bu olsa gerkti. Şiirlerni okuduklarım, şiirler ki insanın ruhudur,içdünyasıdır, iç dünyalarına oradan vardıklarım ve orada dünya güzellikleri saklayanlarım baş ucumdaydı. Şiire hep inandım. İnsan denen şiir için yaşamımı tükettim, ayağımdaki demir çarıklarım eskidi. Ama şiiri ve insanı buldum. İkiYoksul ve kimsesiz çocuğa yazdığı şiirin daha adını söylerken göz yaşları iplik iplik inen Cemal Bey'i tanıdım, bu derece hassas ve insanlık yüklü bir yüreği buldum, Bulutu buldum şiirleriyle öz be öz yaşamını örtüştüren, şakacı ama dost mu dost bir yürek,Fatih..En çok merak ettiklerimden biri de oydu. O aşk elinden yeri göğü yerle bir eden ses, bu kadar efendi bir kişiliğin sesi olmalıydı ki öyle olduğunu o insanlık dolu yüzyle sundu. Yüreği zaten şiirlerle bizimdi. Işın bey, Fotoğrafların soğukluğunda ama güneşin sıcaklığında yüreği vardı, Adama adam denen dostluğu zarraf bilgeliğinde ayırteden bir yaşam deneyimi dost şimdi tek tek saymayacağım, ama orada ben gerçek bir aile buldum. Şimdi Cemal can bir şiir ithaf etmiş bana.. %...