Elde Var Yürek

Yüzmeyi öğrenemedim bir türlü bu gözyaşı denizinde
Batıp çıkarım içine,
Ne kadar alışmış olsam da kedere
Boğulurum
Ölüp dirilmekten yorulurum,
Alnım yanar pul pul tuz içinde,
Avuçlarımın içi yara
Biliyorum bu kanı nasıl sileceğimi ama
Pansumanda hünerli artık ellerim...



Yüzünü hatırlayamadığım sabahlar çok utanıyorum
Birden irkilip
Aynanın karşısında ellerimle kapıyorum gözümü,
Yalnız kaldığında insan öyle çaresiz
Konuşuyor kendi kendine
Aynalar
Duvarlar
Dalgalar dinliyor,
Anlatmaya can atıyorum seni
Görüyorlar mutlaka halimi,
Tesellisinde kadehlerin
Omzuma düşüyor aniden bir dost eli...



Yakıyorum içinde olmadığın düşlerimi
Isınıyor parmaklarımda
Üşümüş bir yanlışın utancı,
Ne kadar alıştıysam bu dumana
O kadar geç kaldım sana sarılmaya,
Yaşadığım kadar nefret ediyorum zulümden
Yaşadığım kadar onur duyuyorum bu yolda yürümekten
Yalansız sevildiği için yar,
Yalansız sevildiği için, uğruna zindanlara katlanılan...



Geç kaldım dağlara dönmeliyim,
Dağlara döner gibi sana dönmeliyim,
Sana döner gibi alanlara,
Yorulmadan ve ağlamadan adım adım,
Özledim meydanları
Ciğerlerim parçalanırcasına soluk soluğa
Omzuma mayıs rüzgarını yükleyip yürümeyi...



Herşeye dayanır bu yürek
Bir özlemini anlatmaya dayanamaz,
İçinde tutsağım dar bir vaktin
Ne çabuk akşam oluyor
Sabaha dönmeliyim...



Geç öğrendim
Her düşenin
Her sevenin
Bu yürekten başka
Elinde var hiç...