Ellerim

Ellerim on parmaktı
Ve hepiniz gibi
On tane kuştum
Pek çoşkun
Pek yaman
Her biri ayrı bir bahçede çalışan
On ayrı bahçıvan

Bir yanım papatya
Bir yanım gül
Bir yanım on ayrı iman
Birbirine karışıp,birliğine dokunmayan

On deniz aşarlardı her dokundukları insandan
Kimi mavi
Kimi turkuvaz
Kimi dingin öylece
Kiminde bin türlü rüzgara çırpınır
Ah o güler yüzlü kuşlar
Onur duyardı onlar
Değdikleri her bulutun bereket yüklü duruşundan
Bulut akarken yere
Dururdu onlar el pençe divan
Doğurana saygıyı öğrenmişlerdi yaratandan

On göğün yüzüne uçarlardı usanmadan
Baktıkları her kirpiğin kıvrımından
Çocuklar koşardı yeşile
Renk ayırmadan
Çocuktu onlar
Çocuktu o parmaklar

Parmaklarımda çırpınıyor o kuşlar...
Dedim ya
Kuşları vurursanız
Ölür çocuklar
Ölür parmaklarıma saklanan

Bir yaşam geçmiyor şimdi parmaklarımdan
Ellerimdi oysa bahçıvan...