Ellerini Hiç Bırakmazdım

dün peri kızına
evet dedim evet
yaşarım aşkı senle

üstünde orman renklerinden alınmış
fırfırları denize dalga dansını öğreten
g/özlerinde umuda parlak bakışını
kaybetmiş sitemler vardı
sarındım geceyi ve onu kendime

bilseydim
öylece kayıp gidecek ellerimden
ya geceyi ya ellerini bırakmazdım
ten sokaklarının yalnızcalığında

şarkılardan kazıdım sen çıkan sözleri
sözsüz çalsın
sen zaten hep varsın bir yanımda
ve bu kez şarkılar hüzne değil
hayalimdeki sen'e çalsın

çocukken babam hiç bıramamıştı ellerimi
köpru altlarına hiç düşmedi muhtaçlığım
gökyüzü hep mavi değildi belki
ama hep öyle görürdüm

mutluydum ya
sen'in eksiliğini çalan zamanlara büyüdüm
oysa senle denizde solan günbatımları düşlerdim
gözlerimi zorlamadan açtığım sabahlar
bahçesinde cezair menekşesi olan bir ev
bir zeytin ağacı olsun gölgesinde solgun yeşiline kızamadığım
ve başında papatyalardan bir taç
hani yapraklarını fal için ayıklamadığım

ben sen'le ege'nin henüz keşfedilmemiş
bir kıyı köyünde kahramanı sen ve ben olan
dikkatlerden kaçan bir masal olmak isterdim

bilseydim dün gece gideceğini
ellerini hiç bırakmazdım

14mart10

marmaris düşleri