Elmaların Ekşi Olduğu Zamanlar

Daha gençti oysa günlerim

Kovaya atmak gelmedi içimden

Maviye geri bıraktım oltaya takılanları 

Sonra kalkıp gidesim geldi buralardan

Yapamadım

Tutunamadım bulutlardan inenlere...

Perde perde arınıyordu sisten bu şehir

Her köşebaşından yola uzanıyor sarmaşıklar

Takılıp kalıyorum

Elimden bir şey gelmiyor

Tanrının sessizliğinde boğulurken

İşitiyorum sitemlerini

Arka kapıdan çıkıp gidenlerin 

Sonra bir geçite götürüyor beni ayaklarım

Karanlık bir gökyüzüne açılanlardan

Belki de yüreğimin dingin sularına açılanlardan

Ne fark eder ki

Mavilerim yorgundu artık ne de olsa 

Güneşi unutmuştu içimde uçuşan kelebekler

Düşüyorum ahh!

Yok bir el uzatan

Yok yüzümden düşenleri toplayan...

Düşüyordum öylece

Mevsimine yabancı olmadığım ıssız bir yere

Sinsiydi şimdi bana bakan bütün gözler

Def edemediğim korkular yanıbaşımda 

Avuçlarımda kırık bir pusula

Ve gökten beyazlar yağıyor dostlarım

Kaçamıyorum

Kaçamıyorum hüzünlü sonbaharlardan

Yalnızdım hep olduğum gibi...

Oysa ben gökyüzüne bulutlar çizerdim 

Elmaların ekşi olduğu zamanlar